Podjęcie decyzji o leczeniu

Osoba, która wcześnie zauważa u siebie szkodliwe używanie alkoholu lub innych substancji psychoaktywnych czy zachowań kompulsywnych ma szansę zatrzymać ten proces i rozwiązać swój problem na poziomie terapii ambulatoryjnej czy terapii indywidualnej w poradni uzależnień lub u specjalisty terapii uzależnień, realizowanych na sesjach indywidualnych z pacjentem. Dzieje się to jednak niezwykle rzadko. Dramat zespołu uzależnienia polega na tym, że najczęściej ujawnia się on w pełni i nie pozostawia złudzeń dopiero, kiedy choroba ta wchodzi w trzecią fazę, czyli fazę krytyczną. A faza ta charakteryzuje się najczęściej utratą lub ciężkim upośledzeniem kontroli nad substancjami psychoaktywnymi czy uzależnieniami behawioralnymi. A wtedy najczęściej wcześniej wymienione formy nie wystarczają i trzeba zdecydować się na terapie stacjonarną w ośrodku terapii uzależnień.

Aby jednak do tego doszło, czasem trzeba niemałych zabiegów bliskich czy terapeutów, aby osobę uzależnioną nakłonić do podjęcia jakiejkolwiek formy terapii. Ten silny opór wiąże się zapewne z tym, że wiele osób uzależnionych uważa, że nie odbiegają od normy jeśli chodzi o używki, że same sobie poradzą z tym problemem, że póki się nie dadzą zdiagnozować, to trudno będzie udowodnić im uzależnienie.

Dlatego też czasem potrzebna jest interwencja, która mogłaby pomóc uzależnionemu  przyspieszyć podjęcie decyzji o leczeniu. Czym jest taka interwencja i jak ją przygotować i przeprowadzić, napiszemy w kolejnych tekstach umieszczonych na tej stronie internetowej.